Het is de laatste dag van september als Frans Möhring voor het laatst de campus van Fontys verlaat. Zes jaar lang was de hogeschool zijn werkplek, eerst als directeur van de dienst P&O en de afgelopen twee jaar als lid van het college van bestuur. Nu lonkt een interessante nieuwe uitdaging: bestuursvoorzitter bij mboRijnland, de organisatie waar hij eerder al met plezier werkte.
Wie hem de afgelopen jaren meemaakte, herkent zijn stijl meteen: altijd bereikbaar, altijd open. “Als bestuurder sta je overal aan,” zegt hij. “Dat voel je ook zo. Collega’s konden mij altijd bellen of binnenlopen, en ik vond het belangrijk dat ze wisten dat er geluisterd werd.”
Dat luisteren bleek cruciaal in een periode die vaak allesbehalve eenvoudig was. Hij kwam binnen in een tijd waarin de studentenaantallen begonnen te dalen, met alle personele gevolgen van dien. Het harmonisatieprogramma HARP, dat juist in zijn bestuursjaren werd voorbereid, heeft hij zorgvuldig vormgegeven. “Het centraliseren en harmoniseren van processen was in mijn ogen onvermijdelijk. Niet alleen vanuit studentperspectief, maar ook vanuit het oogpunt van zaken als betrouwbaarheid, dataveiligheid en kosten. Dat plan staat nu stevig. Dat geeft vertrouwen.”
Er waren ook momenten die hem persoonlijk raakten. Het datalek waarbij privégegevens van studenten niet waren afgeschermd, noemt hij pijnlijk. En het besluit om de mediatheken te sluiten? “Dat was misschien wel het moeilijkste. Dat proces liep niet altijd gemakkelijk en daar hebben we van geleerd.”
Tegelijkertijd ziet Möhring hoe Fontys sterker uit al die processen is gekomen. “Er is nu veel meer samenhang. Waar het overleg vroeger nog weleens los zand leek, merk je nu dat medewerkers en leidinggevenden elkaar veel vaker opzoeken. Dat geeft mij echt energie. Samenwerking stimuleren is misschien wel het mooiste wat je als bestuurder kunt doen, zeker in de fase waarin Fontys nu komt.”
Volgens Möhring is Fontys de afgelopen jaren steeds beter geworden in het maken en afstemmen van programmaplannen. “Dat is iets om op door te bouwen. Toch gaat het niet altijd zoals gehoopt. Vaak ligt dat niet aan de plannen zelf, maar aan de gesprekken die níet gevoerd zijn. Daarom heb ik er altijd op ingezet om lastige thema’s bespreekbaar te maken en dilemma’s helder neer te zetten. Door de juiste mensen aan tafel te brengen en belangen expliciet te benoemen, kom je tot keuzes die – ook voor wie het anders had gewild – acceptabel zijn. In dat soort gesprekken kunnen we bij Fontys nog verder groeien.”
Zijn tijd bij Fontys viel samen met de intense coronajaren, waarin hij als lid van het crisisteam midden in de hectiek stond. “Het was intens, maar ik vond het ook mooi. Onder druk namen we grote besluiten, en veel van die keuzes – zoals de thuiswerkfaciliteiten – zijn nog steeds waardevol. Dat laat zien hoe goed Fontys vooruit kan kijken.” En dat blijft hij doen, ook als hij straks niet meer bij Fontys werkzaam is: “Als het gaat om mijn bestuurlijke portefeuille is de implementatie van HARP natuurlijk spannend in het komend jaar. Ook de gesprekken die we voeren over doorontwikkeling van de campus in Venlo en over mogelijke verplaatsing van onderwijs in Tilburg komen in een beslissende fase. Ik blijf dat vanuit mijn nieuwe werkplek in Leiden met heel veel belangstelling volgen.”
Maandag 29 september neemt Möhring afscheid van de collega’s met wie hij de afgelopen jaren heeft samengewerkt. “De periode als bestuurder was kort, ik wil het daarom eenvoudig houden. Maar ik kijk met een warm gevoel terug.” Wat hij meeneemt naar zijn nieuwe rol, is een overtuiging die in al zijn woorden doorklinkt: dat Fontys een kundige organisatie is, met nog volop ruimte om verder te groeien. “Het is een plek waar medewerkers trots op mogen zijn. Je kunt hier zoveel betekenen, voor studenten en voor elkaar. Dat moet je koesteren.” En dan, met een glimlach: “Als ik één boodschap mag achterlaten, is het die.”
Auteur; Wim Pleunis
