Theaterensemble Percossa verzorgt wereldwijd voorstellingen gericht op de kracht van verbinding. Ook Fontysstudenten bezoeken deze ‘rebels of rhytm’, bijvoorbeeld om inspiratie op te doen voor lessen.
Daarnaast staan twee Percossa-leden onder de naam Freek+Erik regelmatig voor de klas bij Fontys Academy of the Arts in Tilburg. Freek Koopmans vertelt er meer over.
Over Freek
Na zijn pabo-opleiding stond Freek Koopmans tijdelijk voor de klas als muziekdocent. Dit wakkerde zijn ‘vuurtje’ voor muziek verder aan. Tegenwoordig reist hij met theaterensemble Percossa de wereld rond, van Amerika tot Taiwan, om mensen via muziek met elkaar te verbinden. Daarnaast is hij betrokken bij diverse educatieve projecten en verzorgt hij samen met zijn compagnon Eric trainingen bij Fontys. Ondanks zijn drukke agenda staat hij nog altijd één dag per week voor de klas als muziekdocent.
Kun je wat meer vertellen over je verschillende werkzaamheden?
‘Met Percossa reizen we de hele wereld over en creëren we precies wat wij willen. Die creatieve vrijheid is fantastisch en ik gun het de jongere generatie ook om met zo’n onbeschreven blad aan de slag te gaan. Om onze kennis over podiumskills over te brengen, sta ik met Freek+Eric voor de klas bij Fontys. We trainen toekomstige muziekdocenten. Als je op het podium staat, ben je bezig met je uitstraling, het vertellen van een verhaal en het aanvoelen van je publiek. Diezelfde vaardigheden kun je ook toepassen voor de klas. Daarnaast maken we creatieve content voor jongeren.’
Je bent actief in de kunst- en cultuursector, hoe zie je de toekomst van die sector?
‘De sector heeft het zwaar. Denk aan bezuinigingen en de verhoging van de btw. Het risico is dat kunst minder toegankelijk wordt. Dat gaat ten koste van de toevallige ontmoetingen – de momenten waarop je mensen raakt zonder dat ze ernaar op zoek waren.’
Geen heel rooskleurig beeld…
‘Ik hoop echt dat ik het mis heb! Dat de waarde van kunst wordt ingezien. Een rekenles is belangrijk, maar zodra je samen gaat zingen, ontstaat er binnen vijf minuten cohesie in de groep. Dat krijg je met een wiskundeles niet voor elkaar. Uit onderzoek blijkt dat ook. Kunst en cultuur hebben de kracht om mensen gelukkiger te maken. Die boodschap wil ik ook graag overbrengen aan toekomstige onderwijsprofessionals.’
Wat is er veranderd in je werkveld en welke kennis en vaardigheden vraagt dat van studenten en professionals?
‘Allereerst zie ik dat er steeds vaker een beroep wordt gedaan op vakdocenten voor muziekonderwijs, net zoals je bij gym vaak een professional inschakelt. Dat geeft docenten wat verlichting als het gaat om werkdruk.
Welke ontwikkeling zie je daarnaast?
Ten tweede merk ik dat studenten die worden opgeleid tot muziekdocent, steeds vaker in andere beroepen terechtkomen. Ze worden bijvoorbeeld cultuurcoach bij een gemeente. Dan moet je andere vaardigheden hebben dan alleen het aanleren van een liedje. Je moet een groep kunnen lezen, je aanbod daarop kunnen afstemmen en met vertrouwen voor een groep staan. Om maar iets te noemen. Ik vind het belangrijk om studenten die tools mee te geven. Die vaardigheden kunnen ze op verschillende werkplekken vervolgens toepassen.’
Welke onderdelen van het huidige onderwijs had jij zelf willen hebben tijdens jouw opleiding destijds?
‘Wat ik gemist heb tijdens mijn opleiding is vooral de aandacht voor ondernemerschap. In de culturele sector moet je vaak als zelfstandige aan de slag, en daar komen allerlei zaken bij kijken, zoals subsidieaanvragen, begrotingen maken, netwerken, financiers vinden en marketing. Ik had dat graag willen leren, zodat ik minder vaak tegen de lamp had hoeven lopen. Aan de andere kant: ik gun alle studenten ook om regelmatig fouten te maken en met vallen en opstaan te leren. Dat heeft mij ook heel veel gebracht.’
