Wat hebben onze kunststudenten de wereld te bieden? Heel veel, zo blijkt. Vanuit het Impresariaat Kunsten ontstond het idee om statushouders, die tijdelijk in een voormalige Tilburgse gevangenis wonen, elke donderdagmiddag te vermaken met muziek, beeldende vorming, circus en dans. Verzorgd door studenten uit alle leerjaren. Rhiannon (Impresariaat Kunsten): “Deze middagen draaien om verbinding, mensen welkom heten in hun nieuwe land en stad. En voor de studenten is het een manier om een nieuw publiek te leren kennen, misschien zelfs vrienden te maken.”
De eindeloosheid doorbreken
Een zonnige vrijdagmiddag in Tilburg. Bij atletiekbaan Attila, achter het stadion van voetbalclub Willem II, kijkt een groep mensen ingespannen naar Nynke en Anika, twee studenten van de opleiding Circus and Performance Art. Op muziek voeren ze op de renbaan een reeks van ogenschijnlijk simpele oefeningen uit. Ze rollen beurtelings over elkaar heen, gebruiken elkaar als springplank en staan op elkaars schouders. Als na een kwartier hun performance eindigt, is het publiek aan de beurt. “Wie wil met mij een piramide maken?”, vraagt Anika. Na wat geschuifel en gemorrel stappen twee bewoners naar voren. Mannen die tijdelijk wonen in de oude gevangenis, net achter het atletiekcomplex. Ze weten al dat ze in Nederland mogen blijven, het zijn statushouders, maar ze wachten nog op een woning. Dat gaat soms snel, maar kan ook lang duren. Vooraf is dat meestal niet duidelijk. Rhiannon: “Hoe fijn is het als je die eindeloosheid een beetje kunt doorbreken. Via de WelcomeApp hebben deze mensen toegang tot allerlei evenementen in de stad. Daar kunnen wij natuurlijk ook iets moois aan bijdragen!”
Communiceren door te doen
De afgelopen maanden was er op verschillende donderdagmiddagen iets te doen bij Attila. Toegankelijk voor statushouders, maar ook voor omwonenden. “Maatschappelijke organisatie ContourdeTwern was partner. Zij zorgden onder andere dat de buurt op de hoogte was en zich welkom voelde om te komen.” En het werkt: een handjevol buurtbewoners speelt een spel of praat met de statushouders op het evenement.
Inmiddels is de workshop van Anika en Nynke afgelopen. Voor hen beiden een leerzame ervaring, vertellen ze. Nynke: “Op de opleiding is lesgeven geen vast onderdeel van ons pakket. Het geven van workshops hoort er wel bij, maar dat leer je vooral door het te doen.” Anika, lachend: “En dan was het in ons geval meestal voor kinderen. Die zijn vaak ongeremder, willen eigenlijk aan alles wel meedoen. Volwassenen zien het gevaar veel sneller.” Deze middag was taal een factor die communiceren wat lastiger maakte: de meeste aanwezigen spraken Arabisch, een enkeling Nederlands of Engels. Anika: “En toch lukte het prima. Dit laat voor mij heel mooi zien dat je je net zo goed met beweging en door het uit te beelden verstaanbaar kunt maken.”
Stevig in je schoenen
De opwarmer van de middag werd verzorgd door Puck en Sara, studenten Docerend Theatermaker. Puck: “Het impresariaat vroeg me om mee te doen aan deze dag. Ik zei ja, maar stiekem zag ik er ook een beetje tegenop”, bekent ze. De student werkte tot nu toe vooral met kinderen. Dus deze doelgroep – volwassenen, mensen die de taal niet spreken en misschien ook net anders tegen dingen aankijken dan zij zelf – was voor haar nieuw. “Het viel me alles mee. Het was zelfs erg leuk. Iedereen deed super enthousiast mee”, vertelt ze vrolijk. “En voor mij is het ook belangrijk dat ik dit heb gedaan. Dat ik kennis heb gemaakt met mensen die ik niet zo snel tegenkom, dat ik een spel met hen heb gedaan en dat het goed ging. Dat maakt mij als toekomstig docent sterker, denk ik. Een volgende keer zal ik veel minder tegen zo’n nieuwe ervaring opzien.”
