Zelf staat ze al jaren met een grote glimlach voor de klas. En ze hoopt dat al haar studenten hetzelfde doen. Corinka Schipper is een van de genomineerden van de Docent van het Jaar-verkiezing. “Geniet van het prachtige vak van leerkracht”, is de boodschap die ze al haar studenten mee wil geven.
Schipper werkt nu drieënhalf jaar bij Fontys. Ze is docent PPO (pedagogiek, psychologie en onderwijskunde), tutor en opleidingscoach. Ze werkt voornamelijk binnen de deeltijdopleiding in Tilburg.
Hoe reageerde je op je nominatie?
“Vlak voordat ik in de auto stapte om naar een stageschool te staan, wilde ik nog heel even mijn mail checken. Toen las ik het bericht waarin mijn nominatie bekend werd gemaakt. Wát?, was het eerste wat ik dacht. Ik was echt compleet verrast en flabbergasted. Was ík genomineerd? Ik werd er helemaal enthousiast van, want het is natuurlijk een enorme eer. Dit had ik nooit verwacht.”
Weet je door wie je bent genomineerd?
“Na mijn nominatie heb ik van een aantal studenten gehoord dat zij mij genomineerd hadden. Onlangs kreeg ik een compliment van een student die zei dat hij zonder mij nooit zijn studie doorgezet zou hebben en dat hij mij ging nomineren voor de Docent van het Jaar-verkiezing. Ik dacht eerst dat het een grapje was, maar dat was het dus niet.”
En weet je ook waarom?
“Wat ik vaak terughoor, is dat ik duidelijkheid bied. Studenten die hier net starten, hebben het overzicht soms niet meer omdat er heel veel op ze afkomt. Maar ook studenten die al wat langer bezig zijn, vragen zich af hoe ze toch die leeruitkomsten moeten aantonen. Ik probeer ze daar stap voor stap in mee te nemen, onder meer door het ontwerpen van leerreizen en door het geven van ontwikkelingsgerichte feedback. Ik probeer studenten hierbij zoveel mogelijk helderheid en structuur te bieden.
Verder hoor ik van studenten vaak dingen terug over betrokkenheid en het creëren van een veilige omgeving waarin iedereen zichzelf kan zijn. Balans houden tussen gezelligheid en warmte enerzijds en inhoud en hard werken anderzijds. En humor, ook gewoon hartstikke gek kunnen doen samen. Een stukje zelfspot is daarbij vaak ook op zijn plaats. Ik vind het belangrijk om klaar te staan voor mijn studenten en bereikbaar te zijn. Ik heb gewoon hele toffe studenten die blijkbaar de moeite hebben genomen om mij hiervoor op te geven om zo hun waardering uit te spreken.”
Waar ben je trots op binnen Fontys?
“Ik ben echt heel trots op de deeltijdopleiding waarvoor ik werk. Studenten hier hebben vaak al een baan, soms een gezin, en gaan dan hun passie volgen: het basisonderwijs. Dat is zo tof. We bieden de opleiding flexibel aan, dus als je al heel wat in je mars hebt, kun je er versneld doorheen. Je kunt ook vrijstellingen voor bepaalde leeruitkomsten krijgen. We proberen de opleiding echt op een student af te stemmen. Ik vind die focus op ontwikkeling heel erg bijzonder. Het ontwikkelingsgericht begeleiden van studenten is iets waar ik me graag voor inzet. Ik ben er echt trots op dat we binnen Fontys zo’n mooie opleiding voor studenten aanbieden.”
Welke boodschap wil je jouw studenten meegeven?
“Ga genieten van het vak van leerkracht. Ik heb zelf heel lang in het basisonderwijs gewerkt, elke dag met een ontzettende lach op mijn gezicht. Daar heb ik zó van genoten, dus tegen mijn studenten wil ik zeggen: hou je passie vast, ga voor waar je hart van klopt en laat je niet van de wijs brengen door alles wat er soms in je studie op je afkomt. Soms kunnen studenten daarin vastlopen of veel studiedruk ervaren, waardoor ze het plezier in het vak misschien even verliezen. Dat is zonde. Geniet van het voor de klas staan.”
Stel: je wint. Wat zou je doen met het prijzengeld?
“In nagedachtenis van mijn lieve collega Ton van Houtert, die een poos geleden is overleden, zou ik het geld graag in willen zetten voor de begeleiding van hoogbegaafde studenten in de lerarenopleiding. Ton wilde heel graag dat daar meer aandacht voor kwam. Dat was echt zijn missie. Het lijkt me heel mooi om het geld te gebruiken om deze missie van hem voort te zetten.”
Auteur: overgenomen van Bron,Karen Luiken