Fontys wil ‘toegankelijk en inclusief’ zijn voor iedereen. Een van de middelen om dat te bereiken is het oprichten van communities. Voor bijvoorbeeld medewerkers en studenten met autisme of lbhti’ers. Iedereen in zijn eigen bubbel, hoe draagt dit bij aan onderling begrip?
Projectleider Debbie Jarec helpt medewerkers en studenten om een community op te richten. Er zijn er inmiddels vier en een vijfde is in oprichting. Naast communities die gaan over autisme en lhbti, zijn er nog over adhd en bestuurlijk actieve studenten. Eentje over hoogbegaafdheid is in oprichting.
Het gaat nadrukkelijk altijd om een samenwerking tussen studenten en medewerkers, zegt Jarec. “Zij zijn binnen de community gelijkwaardig.” Bovendien komt er alleen een community als er een duidelijke vraag is en er kartrekkers zijn. Dat kunnen ook ‘sympathisanten’ zijn van genoemde onderwerpen.
Peer support
Maar wat is het doel van deze communities? Het belangrijkste is peer support, zegt Jarec. “Uit onderzoek blijkt dat het enorm helpt als mensen ergens bij kunnen horen en met gelijkgestemden kunnen praten over zaken waar zij tegenaan lopen. Door deze support kan een negatieve ervaring omgezet worden naar een positieve actie. Dat is voor elke groep anders. Studenten en medewerkers met autisme kunnen daar in hun studie of werk problemen van ondervinden en bijvoorbeeld ondersteuning gebruiken. De Pride Community (zie foto) vraagt eerder aandacht voor diversiteit, bijvoorbeeld in lesprogramma’s.”
De communities hebben ook nog een andere belangrijke taak. Fontys wil niet van ‘bovenaf’ bedenken waar bijvoorbeeld studenten met adhd behoefte aan hebben. De communities zijn ook een informatiebron. “Ze brengen de organisatie op de hoogte van wat er speelt binnen hun groep en waar ze behoefte aan hebben. Ze hebben daarover gesprekken met de directeuren van de diensten en het college van bestuur.”
Lunches en evenementen
De Taskforce Toegankelijkheid en Inclusie (zie kader onderin) faciliteert de communities sinds 2021, met Jarec als projectleider. “Ik help ze met opstarten: samen een plan van aanpak maken, een eerste bijeenkomst organiseren, e-mails maken, uitnodigingen versturen. We geven ook advies. Niet alle onderwerpen lenen zich voor een community en rond sommige is er ook een taboe.” Docenten willen er bijvoorbeeld niet altijd voor uitkomen als ze adhd hebben, dat houden ze liever privé. “Dan is het lastig medewerkers te vinden. En een idee om voor mantelzorgers een community te maken, strandde. De studenten die wij hierover spraken, hadden het eigenlijk al te druk om nog extra activiteiten te organiseren of bij te wonen, ze hebben vooral ondersteuning nodig.”
Animo neemt toe
Het neemt niet weg dat verschillende communities nu goed lopen, zoals de Pride Community, met tientallen deelnemers. Die houdt onder meer lunches om ervaringen uit te wisselen en organiseert samen met GSA’s (Gender and Sexuality Alliance) activiteiten op verschillende locaties. “Je ziet dat er – na corona – weer veel animo is om bij elkaar te komen en dat is belangrijk voor de kwaliteit van de communities”, zegt Jarec.
Tot slot: hoe komt de rest van Fontys te weten wat er speelt binnen een gemeenschap? Is er niet het gevaar dat mensen in hun eigen bubbel gaan zitten? “Dat is inderdaad het laatste wat we willen. Daarom is het ook zo belangrijk dat deze communities hun bevindingen terugkoppelen en evenementen organiseren. Maar verder zou ik iedereen adviseren: kom uit je eigen bubbel en ga eens kijken bij anderen.”
Wil je je aansluiten bij een van genoemde communities? Op deze pagina vind je meer informatie over de Pride Community. Voor de Fontys Autisme Ambassade klik hier. De AD(H)D community is bereikbaar via adhdcommunity@fontys.nl. Voor de andere communities (in oprichting) kun je contact opnemen met Debbie Jarec.
Auteur: Petra Merkx
