Curd van Diessen is instructeur Horeca & Bakkerij en Dienstverlening & Producten (D&P) bij Campus 013. Vanaf zijn twaalfde werkt hij al in de horeca. Wanneer de geboren en getogen Tilburger een jaar of 35 is, zit hij zo’n beetje tegen het plafond. Maar werken in het onderwijs? “Nee joh, daar moet ik nog niet aan denken, daar ben ik veel te jong voor!”, aldus Curd. Maar dat liep anders…
“Ik begon als leerling op wat destijds de LTS was, en ben vandaar naar het mbo gegaan. Eerst niveau 2 en 3, daarna mbo-4 richting koken. Ik werd souschef, vervolgens chef-kok, keukenmanager en uiteindelijk leermeester. Kortom, ik had alle functies zo’n beetje wel gehad. Doordat ik ook al examineerde op de Rooi Pannen en het Vakcollege in Tilburg, werd ik op het onderwijs gewezen. Hoewel ik daar eerst sterk over twijfelde, dacht ik er wel over na om mijn leven een beetje te beteren. En niet meer zeven dagen per week feest te vieren.”
Opstart
Toch was de opstart naar het onderwijs aanvankelijk best moeizaam. Zo startte ik in 2010 met het voorbereidend leerjaar van de opleiding Consumptieve Techniek bij de Fontys Pedagogisch Technische Hogeschool (PTH). Maar ik kwam er snel achter dat ik misschien wel een talenknobbel had, maar geen knobbel voor wiskunde of scheikunde. Na een half jaar gaf ik er de brui aan. Maar het onderwijs bleef trekken, en niet veel later werkte ik op het Stichting Markland College, waar ze mij voorstelden om de instructeursopleiding te gaan volgen.
Deze keer was mijn ervaring met Fontys veel positiever. De instructeurscursus deed ik aanvankelijk voor mezelf, maar ook voor mijn werk. Binnen de formatie hadden ze namelijk plek voor instructeurs. Mijn Fontysdocent Piet Lem zei toen al: “Instructeurs worden heel belangrijk, want we gaan gewoon geen docenten meer krijgen”. En hij had gelijk. Tien jaar later zien we dat er bijna geen docent meer aan de slag wil. Ze wíllen wel, maar haken af omdat de doelgroep of taakbelasting gewoon erg zwaar is.
Hapklaar
“Wat ik in de instructeurscursus heb geleerd is om de stof echt in hapklare brokjes uit te leggen. Niet denken dat de leerling jou gelijk begrijpt. Ook leerde ik om in het begin zoveel mogelijk vaktermen weg te laten. Begin gewoon bij de basis. Leg rustig uit: dit gaan we doen, en dit verwacht ik van jullie. Dat samenspel van die hapklare brokjes, het rustig uitleggen, dat zit er nog steeds ingebakken, om in culinaire termen te blijven.”
Stroomversnelling
“Ik heb jaren binnen het mbo gewerkt, maar in coronatijd heb ik een coach-traject gedaan waaruit bleek dat ik meer een vmbo-instructeur/docent was. Ik ben gelijk gaan solliciteren. Aangezien ik nog collega’s kende van vroeger, ging dat in een stroomversnelling. Bij Campus013 -zoals het Vakcollege intussen heette- konden ze mij 0,6fte als instructeur aanbieden, en voor 0,4fte als docent Dienstverlening & Producten (D&P).”
D&P
“Mij werd eerst uitgelegd wat D&P was, en dat ik bij Fontys de bijscholingsminor D&P kon volgen, zoals het professionaliseringstraject toen nog heette. Ik kreeg les van Lot Blaauw en Ralf Ghijsen, dat was gewoon goud. Wat ik leerde sloot heel goed aan bij mijn eigen onderwijspraktijk. Natuurlijk waren er discussies over de methodes die gebruikt werden. Maar de modellen die aangereikt werden, bijvoorbeeld hoe je een opdracht kan aanvliegen, gebruik ik nog steeds. Je kunt ze voor elke opdracht keer op keer aanpassen. Bij D&P staat het creatieve bovenaan, al die 156 dingen die onder één paraplu hangen: multimedia, hout- en metaaltechniek, ga zo maar door. Van al die facetten hebben we iets meegekregen. Heel breed.”
“Wat ik zelf als cursist heel tof vond bij de minor D&P, maar ook in de instructeurscursus, was dat we in de klas altijd een rondje deden: hoe is de week gegaan? Elke week werd er wel een casus besproken: waar ben je tegenaan gelopen? De oplossing werd dan door andere cursisten uit je klas aangedragen. Het vmbo vergt andere kwaliteiten dan het mbo. ‘Wij zijn de hele dag aan het pedagoochelen’, zeg ik altijd tegen mijn collega’s. Aan het voelen hoe die leerling, en hoe die groep binnen komt. Pas dán gaan we aan de slag.”
Verwachtingen
“Ik ben er ook wel van overtuigd dat je constant je verwachtingen bij moet stellen, en niet de illusie moet hebben dat je de wereld gaat verbeteren. Ga er niet vanuit dat het allemaal ‘kokkies’ worden. Ze zijn bij ons op school om te spelen. En vooral wat D&P betreft: om te kijken waar ze naartoe willen in dat mbo. Besef dat je het verschil kunt maken, al is het maar voor één leerling. Zo’n opleiding naast je werk doen, dat is gewoon best pittig. Het kost je echt een zaterdag of zondag dat je jezelf moet afschermen. Tijdens de minor werkte ik met mijn werkgroepje door na de les, zodat in ieder geval het huiswerk voor de komende week klaar was.”
Gegroeid
“Ik heb zelf het gevoel dat ik heel geleidelijk in mijn huidige rol ben gegroeid. Dat gaat me ook wel goed af. Maar natuurlijk heb ik ook wel een paar keer flink mijn hoofd gestoten. Met vallen en opstaan word je steeds wijzer. Toen ik nog in de horeca werkte was ik in mijn rol als chef-kok en keukenmanager ook al bezig met het opleiden en inwerken van leerlingen en stagiaires. Wanneer ik nu terugkijk, dan zou ik het nooit meer zo doen als toen. Toen gebruikte ik nog wel eens de botte bijl: ‘Dat moet je toch onderhand weten?’. Nu doseer ik beter, en ik voel het nu ook veel meer aan. Laat die leerling of die student zélf nou óók gewoon nadenken, díe moet uiteindelijk het antwoord geven.”
Goede basis
“Wanneer je net als ik in een bedrijf alles van A tot Z hebt gezien, denk ik dat je in het onderwijs een goede basis hebt. Alleen dan gaat het nog stééds om het persoontje. Vind je het onderwijs leuk of niet? Zelf wil ik bijvoorbeeld gewoon lekker op het vmbo rondfladderen, lekker gas geven. Wij zijn als Campus013 ook twee dagen per week een restaurant. Dan neem ik lekker die leerlingen mee. Dat ik dan zelf iets harder moet werken dan hen, dat vind ik helemaal niet erg. Maar dan kunnen ze het echte leven zien, hoe het écht werkt. Die vmbo-leerlingen vind ik fantastisch, ik ga elke dag blij naar mijn werk. Ik ben grotendeels uit de horeca, maar vier uiteindelijk tóch nog elke dag feest…”
