Ingrid School – de Ruiter, docent Bouwen Wonen Interieur (BWI) op het Veghelse Fioretti College, is grafisch vormgever wanneer ze op een gegeven moment begint aan de opleiding tot onderwijsassistent. Ze wil nagaan of het onderwijs iets voor haar is. Later volgt ze de instructeursopleiding en toen viel alles op zijn plek. ‘Dit is mijn beroep, dít vind ik leuk’.
Ingrid werkt een kleine tien jaar als instructeur op het Fioretti College, als ze de volgende stap neemt in haar onderwijscarrière: het zij-instroomtraject Bouwen Wonen en Interieur (BWI) aan de Pedagogisch Technische Hogeschool (PTH). ‘Meerdere collega’s, en mijn toenmalige teamleider, hadden me aangemoedigd. Ze vonden dat ik al docent was, zo was ik onder andere al duo-mentor. Maar vier jaar naar school, dat zag ik niet zitten. Toen kwam dit zij-instroomtraject voorbij en dat heb ik binnen anderhalf jaar behaald.’
Uitdaging
Ingrid’s man is leraar en haar dochter volgt de pabo, een echte onderwijsfamilie dus. ‘Na het behalen van mijn diploma docent BWI, zei mijn dochter: ‘mam, dit was wel de max hè?’. Met mijn grafische achtergrond lag mijn expertise vooral bij het profiel ‘Design en decoratie’. Het vakinhoudelijke aspect was zwaar; meubel maken, funderingen leggen in de bouwpraktijk, dáár lag voor mij de uitdaging. Door het volgen van de praktijkmodules heb ik veel geleerd. Ik zie nu aan de manier waarop een leerling een verfkwast vasthoudt, wat er fout gaat. Dit geldt ook bij het metselen of aftekenen etc. Ook herken ik waar leerlingen tegenaan lopen, omdat ik dat zelf óók allemaal heb doorlopen tijdens mijn eigen opleiding.’
Bewust
Ondanks dat ze al negen jaar voor de klas stond, moest Ingrid op het pedagogisch-didactische aspect veel leren. ‘Maar wat ik echt geleerd heb, is het reflecteren op mijn eigen handelen. Bedenken: ‘dat had ik eigenlijk anders moeten doen.’ Tijdens de opleiding moet je veel verslag leggen. Daar kun je met al je ervaring moeilijk over doen, maar uiteindelijk word je er niet dommer van. Je krijgt zoveel te horen, waardoor je anders naar dingen gaat kijken. Naar je lessen, toetsen, je eigen handelen, daar ben ik me gedurende de opleiding wel bewust van geworden. Ik ben een perfectionist, dus mijn eigen lat ligt erg hoog. Voor de leerlingen heb ik bij bepaalde onderdelen die lat wat lager gelegd, maar diegenen die enthousiast zijn en meer uitdaging willen, bied ik meer diepgang aan. Dit zorgt ervoor dat ik energie krijg en plezier heb in het les geven.’
Maatjes
Wanneer ze in drie woorden de opleiding zou moeten omschrijven, noemt ze de woorden uitdagend en pittig, maar leerzaam. ‘Tijdens de studie heb ik veel aan een studiegenoot gehad. Hij had vakinhoudelijke kennis, maar weinig pedagogische didactische kennis. Bij mij was dat net andersom. We hebben elkaar anderhalf jaar lang geholpen. De opleiding was voor mij waardevol omdat we onderling veel kennis hebben overgedragen aan elkaar en dat nog steeds doen. Met sommige studiegenoten heb ik nog steeds contact. ’
Dubbelrol
‘Tijdens de opleiding zit je in een soort dubbelrol. Ik merkte bijvoorbeeld dat ik het spannend vond toen ik op een dinsdag een toets kreeg, en de vrijdag erop ik mijn eigen leerlingen er een gaf. Ik heb toen de eerste tien minuten gepraat om de leerlingen op hun gemak te laten voelen. Door zelf weer terug in de schoolbanken te zitten, sluit je weer helemaal aan bij je leerlingen. Of als ik zelf iets had geleerd en we gingen werken met een lintzaag of afkortzaag, dan zei ik enthousiast: “kom maar, ik weet hoe dit moet”. Het schept zeker een band met de leerlingen. Met machines werken vond ik in het begin best eng. Wanneer een leerling dat nu spannend vindt, dan zeg ik, dat ik dat ook vond. Ik kan ik hen nu uit eigen ervaring geruststellen.’
Comfortzone
Ingrid wil als docent het beste en het positieve uit iedereen halen. ‘Zelf ben ik ben iemand die graag alles in stappen doet. De afgelopen negen jaar heb ik grotendeels het profiel ‘Design en decoratie’ gegeven. Dit jaar heb ik bewust ingezet dat ik lesgeef in de andere profieldelen. Ik treed hierdoor uit mijn comfortzone. Juist om vaktechnisch op de hoogte te blijven en meer te blijven leren. Kijk, iemand die al twintig jaar meubelmaker is, daar kan ik niet tegenop. Ik hou van afwisseling en vind het leuk om dingen uit te proberen. Ik geef de leerlingen mee dat ze fouten mogen maken, daar leer je immers van. Ik wil vooral de leerlingen kunnen helpen in datgene wat ze nodig hebben, maar vooral dat ze met plezier naar mijn lessen, mijn school komen, en zich daar prettig voelen.’
De andere kant
Heel soms zitten er potentiële docenten tussen de leerlingen. ‘Zo is een oud-leerling nu mijn collega geworden. Hoe leuk is dat! Tijdens de blokstage kunnen leerlingen dit onderzoeken en zien ze de mooie kant van het vak. Ik hoop dat ze later net als ik vol trots kunnen zeggen: ‘Dit is mijn beroep, dit vind ik leuk’.’
