Beste studenten, beste collega’s,
Het coronavirus is weliswaar nog niet uit de samenleving, maar de angel is wél uit de pandemie.
Ook al zijn er nog tienduizenden landgenoten besmet en zijn de mensen uit risicogroepen nog niet uit de gevarenzone, over het algemeen lijken we steeds beter bestand tegen het virus. De bezetting in de ziekenhuizen stijgt al maanden niet of nauwelijks en daarmee is de voornaamste reden om allerlei ingrijpende maatregelen te nemen, weggevallen.
En dus gaat Nederland van het slot, in drie snelle stappen. En dat is hartstikke goed nieuws!!
Maar betekent dit ook dat we zomaar even van het ‘nieuwe normaal’ terugkeren naar het oude?
Nee. Terug naar februari 2020 kunnen én willen we niet. Daarvoor is er veel te veel gebeurd. Daarvoor was het veel te zwaar en ingrijpend. Het is bovendien volstrekt logisch dat velen van jullie nu op de eerste plaats moe zijn. Dat je nog niet in een jubelstemming verkeert en nog even geen zin hebt in allerlei nieuwe plannen. Of dat je ronduit sceptisch bent. Zo van: ‘Eerst maar eens zien wat er in september gebeurt’.
Laten we die gevoelens bij onszelf en bij de ander accepteren en respecteren.
Eenmaal wat uitgerust vinden we misschien wat energie om vooruit te kijken – verder vooruit dan de volgende corona-persconferentie of RIVM-update. En wie weet, nog wat later, kunnen we weer dromen. Dromen van een toekomst zonder beperkende maatregelen. Een toekomst zonder de angst om familieleden, vrienden of collega’s aan corona te verliezen. Een toekomst zonder mondkapjes, anderhalve-meter-afstand-bewaren en looplijnen. Zonder thuisquarantaines, QR-codes en de nogal deprimerende tweedeling in de samenleving.
Een toekomst kortom zonder die pandemie die altijd maar zo dwingend aanwezig was.
Als we ons leven weer op orde hebben – thuis, op sociaal vlak en op het werk – en hebben kunnen genieten van het einde van de beperkingen, dan kunnen we de blik vooruit richten. En een antwoord formuleren op de vraag: wat heeft corona ons eigenlijk gebracht, in het hoger onderwijs en zeker ook bij Fontys?
Het klinkt vreemd misschien, maar dat is bepaald niet weinig.
Zo hebben we geleerd dat we ontzettend daadkrachtig en flexibel kunnen acteren. Dat we in no time al ons onderwijs naar ‘online’ kunnen verhuizen zonder dat het te veel aan kwaliteit inboet. We hebben geleerd dat we op elkaar kunnen bouwen, dat samenwerken niet alleen leuk is maar ook mooie resultaten oplevert. En we hebben geleerd dat we les kunnen geven en volgen én kunnen vergaderen achter een schermpje. Het is niet altijd leuk, soms zelfs stomvervelend, maar het kan. En laten we wel zijn: blended onderwijs en blended werken bieden – zij het gedoseerd ingezet – ook voordelen.
De uitdaging die ons de komende jaren te wachten staat is dan ook: hoe vinden we na deze twee bijzondere jaren samen én individueel weer een ritme dat ons past, dat ons energie geeft en dat tegelijkertijd plaats biedt aan deze voordelen? Hoe geven we corona, en alles wat dat met zich meebracht aan prikkels, emoties en inzichten, een plek in ons leven, onze studie en ons werk?
Pasklare antwoorden op deze vragen hebben wij ook (nog) niet. Maar we hebben wel het volste vertrouwen dat we daar met de hele Fontys-gemeenschap én met onze werkveldpartners uitkomen. De voorbije jaren hebben volop bewezen dat de veerkracht, saamhorigheid en het elan dat daarvoor nodig is, diep in onze haarvaten zit.
Beste mensen, geniet van de vrijheid de komende maanden, maar blijf ook nog voorzichtig, niet in het minst voor studenten en medewerkers met een kwetsbare gezondheid.
WijzijnFontys!
Met hartelijke groet,
Joep Houterman, Hans Nederlof, Elphi Nelissen
college van bestuur Fontys
