En dus klopt Jan bij jou aan.

Inderdaad. Om te beginnen zetten we zijn wensen op een rijtje. Al gauw komt naar voren dat Jan nog steeds met veel plezier voor de klas staat en het lesgeven best zal gaan missen. Ik wijs hem op de optie deeltijdpensioen. Hierdoor kan hij bijvoorbeeld een dag minder gaan werken en tegelijk zijn pensioen alvast voor een deel in laten gaan. Tot in detail leg ik Jan uit wat de regeling voor zijn financiële situatie betekent. Omdat hij graag meer voor zijn vrouw wil zorgen, raad ik hem aan om zijn DI-uren te benutten in de vorm van mantelzorg. Dit draagt eraan bij dat Jans werk en privéleven beter in balans raken.

Hoe eindigt jullie gesprek?

Ik adviseer Jan om ook eens om de tafel te gaan met zijn leidinggevende of met de P&O consultant van zijn Fontys-instituut, om de mogelijkheden van minder werken in zijn huidige functie te bespreken. Jan staat daar positief tegenover. Enkele weken later laat hij me per mail weten dat ons gesprek een ware eyeopener voor hem is geweest. Samen met zijn leidinggevende is hij tot een mooie oplossing gekomen. “Het voelt goed om mijn eigen richting te kunnen bepalen,” schreef hij. Met een voldaan gevoel mail ik Jan terug dat hij me weet te vinden als ik hem nog ergens bij kan helpen.

Hoe ben jij met dit alles van betekenis voor de maatschappij?

Door medewerkers te helpen hun zaken goed te regelen, zijn zij tot het laatste moment in staat om een essentiële bijdrage leveren aan ons onderwijs, en studenten te ontwikkelen tot waardevolle professionals voor de maatschappij.